Dysponujemy 2 Puchaczami (SP-3351 i SP-3523E), Bocianem (SP-2755), Piratem (SP-2853), 2 Juniorami (SP-3433 i SP-3348), 2 Jantarami (SP-3050 i SP-3296AF), Foką i Cobrą; samolotami Socatą Rallye 235 (SP-CAS) oraz dwoma samolotami Cessna 150 (SP-KBW oraz SP-WBK).  Ponadto w Aeroklubie zbazowanych jest wiele samolotów prywatnych właścicieli oraz dwa wiatrakowce.

Jeśli chcecie swoją przygodę z lataniem rozpocząć w naszym klubie, to wszystkiego dowiecie się pod numerem telefonu +48 55 233 44 10 lub 668 049 683; ew. pisząc na e-mail biuro@aeroklubelblaski.pl lub na stronie FB.

Zapraszamy w odwiedziny!

Nasza historia

Historię lotniska w Elblągu można rozpocząć od wydarzenia z 1912 roku, kiedy to lecącemu z Berlina do Królewca pilotowi Stiefvaterowi w okolicach Elbląga zabrakło paliwa. Musiał więc awaryjnie lądować w okolicach jednej z  ulic miasta. Mieszkańcy szybko zorganizowali pomoc a władze miasta zaczęły myśleć o zbudowaniu w Elblągu lotniska. Mimo, że przy ulicy Warszawskiej istniało już coś na wzór lotniska, ale mogły stamtąd startować  tylko balony i sterowce.

Budowę prawdziwego lotniska, dla samolotów, przyspieszył wybuch I wojny światowej. W 1915 roku obiekt był już gotowy. Zlokalizowany został  tam, gdzie istnieje do dnia dzisiejszego. W czasie wojny elbląskie lotnictwo wojskowe przeżywało rozkwit, ale po Traktacie Wersalskim Niemcy musieli zniszczyć samoloty. Z upływem czasu restrykcje stawały się łagodniejsze, a elbląskie lotnisko ponownie zaczęło tętnić życiem. Wtedy właśnie zaczęło rozwijać się lotnictwo sportowe, komunikacyjne i pocztowe. Na lotnisku zaczęto organizować pokazy lotnicze a raz do roku odbywał się bal lotnika, a komunikacja lotnicza działała między Elblągiem a takimi miastami jak Królewiec, Gdańsk, Berlin czy Moskwa. Druga połowa lat 30 – tych , to powstanie Luftwafe i czas przygotowań do wojny. Dało się to też zauważyć na elbląskim lotnisku, gdzie pojawiły się między innymi  samoloty Ju – 87 Stuka. To właśnie z elbląskiego lotniska wczesnym rankiem 1 września 1939 roku wystartowały bombowce , które miały zbombardować most w Tczewie. W roku 1945 na lotnisku w Elblągu wylądował słynny francusko – rosyjski Pułk Lotniczy Normandie – Niemen, który właśnie tutaj został rozformowany. Z kolei od roku 1948 do 1952 stacjonował tu 6 Pułk Lotnictwa Szturmowego. Kiedy Iły zaczęto zastępować samolotami odrzutowymi potrzebne było lotnisko o utwardzonej nawierzchni, więc Pułk przeniesiono do Bydgoszczy.

Działalność Aeroklubu na lotnisku w Elblągu rozpoczęła się w roku 1957. Inicjatorem i pomysłodawcą założenia Aeroklubu Elbląskiego był Edward Przybylski, pilot szybowcowy oraz samolotowy. Wraz z grupą miłośników latania i podniebnych przygód utworzyli w Elblągu filię Aeroklubu Gdańskiego, rozpoczynając szkolenie szybowcowe. W 1961 roku  Aeroklub Elbląski został zarejestrowany jako samodzielna jednostka  i opiekuje się lotniskiem do dnia dzisiejszego. Od początku istnienia najważniejszym zadaniem Aeroklubu było szkolenie młodzieży w dziedzinie sportów lotniczych. Najdłużej działającą w Aeroklubie jest sekcja szybowcowa, która swoją działalność rozpoczęła wraz z powstaniem klubu. W roku 1963, wraz z usamodzielnieniem się AE, powstała sekcja samolotowa a w roku 1968 sekcja spadochronowa. W czasie swojej prawie pięćdziesięcioletniej działalności Aeroklub Elbląski wyszkolił wiele pokoleń pilotów, skoczków spadochronowych oraz modelarzy, a wielu z nich odnosiło sukcesy sportowe w kraju i zagranicą.

Do największych sukcesów sportowców Aeroklubu możemy zaliczyć:

W sekcji spadochronowej

• I miejsce w Międzynarodowych Zawodach o Puchar Bałtyku zdobyte przez Ryszarda Sulicha w 1976 roku
• I miejsce w Międzynarodowych Zawodach o Puchar Bałtyku zdobyte przez Lecha Rummel w latach 1987 i 1988

W sekcji samolotowej

• II miejsce w Samolotowych Nawigacyjnych Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyte przez załogę pilot Dariusz Brzykcy, nawigator Maciej Lasek w 1987 roku
• W roku 2005 załogi z Aeroklubu Elbląskiego pilot Dariusz Brzykcy, nawigator Grzegorz Mańka, pilot Maciej Lasek, nawigator Piotr Koziarski oraz pilot Tomasz Zieliński, nawigator Grzegorz Dąbkowski zajęły odpowiednio I, II i III miejsce w Euroregionalnych Zawodach Lotniczych „Copernicus”.

W sekcji szybowcowej

• I miejsce w Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyte przez Dariusza Brzykcego w roku 1986
• I miejsce w Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyte przez Macieja Tomczyńskiego w roku 2000
• I miejsce w Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyte przez Sebastiana Jabłońskiego w roku 2001
• II miejsce w Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyte przez Pawła Góra w roku 2002
• Zdobycie przez Wojciecha Mackiewicza, Stanisława Abramowicza i Czesława Karczewskiego „Złotej Odznaki z Trzema Diamentami” – bardzo prestiżowej odznaki sportowej wśród szybowników.

Artykuł z 2007 roku dot. historii lotniska EPEL