A tu prezent gwiazdkowy:
lotnicza wersja znanej kolędy, autorstwa przemiłej poetki ANNY MAGDALENY MRÓZ,
którą poznałem na Żarze http://www.annamroz.net/

Oj, maluśki, maluśki, maluśki kiejby kukiełecka,
Dyć błogosław Lotnika, Lotnika u Twego złóbecka?
Ref. Śpiewajmy i grajmy Mu małemu, małemu

Takoz zechciej Najświentsy, Najświentsy zoczyć w nim Cheruba,
Boć tam Lotnik wysoko, wysoko kiejby ptosek fruwa?
Ref. Śpiewajmy i grajmy Mu małemu, małemu

On Cie bedzie zabawioł, zabawioł kiej slicny Janiołek,
Ino Ty mu podaruj, podaruj z chmureckami worek?
Ref. Śpiewajmy i grajmy Mu małemu, małemu

Juz nie bedzies łezkami, łezkami gębusi frasował,
Kiej On bedzie radosny, radosny na krzidłach tańcował?
Ref. Śpiewajmy i grajmy Mu małemu, małemu

Oj, maluśki, maluśki, maluśki kiejby kukiełecka,
Dyć błogosław Lotnika, Lotnika u Twego złóbecka?
Re. Śpiewajmy i grajmy Mu małemu, małemu

Wesołych i pełnych radości Świąt Bożego Narodzenia oraz sukcesów szybowcowych (i nie tylko) i zdrowia w Nowym Roku 2014
życzy Wacław Kokot

ps. kilka ładnych melodii świątecznych jest tu:
http://www.youtube.com/watch?v=lQEv6OPsvfY
http://www.youtube.com/watch?v=bI1LRcx2c10
http://www.youtube.com/watch?v=0FNsyavm6lQ

My tu gadu gadu, a Sebastian zdobywa Himalaje. http://www.sebastiankawa.pl/5069/himalaje-zdobyte/
Jestem pełen podziwu dla "przecierania himalajskich szlaków szybowcowych" i biurokratycznych przez naszych lotników i dyplomatów, Kawę ojca i Kawę syna . Gratuluję tego i życzę w lutym szczęśliwego zdobycia reszty, czyli Mount Everestu.
Ps. Jeden himalaista pyta drugiego "zdobyłeś już Annapurnę?"
drugi odpowiada : "Wiesz.... nie pamiętam, aaa jeszcze raz - jakie nazwisko?"
Pozdrawiam. W

Lektury w klimacie lotniczym.
Na zimowe wieczory, zamiast gapić się w telewizor można poczytać lotnicze wspomnienia, a przy okazji zapoznać się z warunkami latania w latach PRL-u. Wiadomo, że na przemianach ustrojowych najwięcej chyba straciło szybownictwo. Bo wtedy rozkwitały fabryki szybowców, które sprzedawały się jak ciepłe bułeczki na cały świat. Warto przypomnieć produkcję SZD-55 Promyk, z których tylko dwa (lub trzy) pozostały w kraju, a reszta czyli dobrze ponad setka poszła za granicę; (ostatnio mój kolega wykupił Promyka z Niemiec). A trzeba wiedzieć, że w szybowcu główny koszt to praca i myśl inżynierska (tych 215 kg to żywica i trochę stali jakościowej i zegary) więc zysk eksportowy był znaczny.
Zresztą popatrzcie, Promyk nadal jest w ofercie http://szd.com.pl/pl/products/szd-55-1
Ale najwięcej straciły aerokluby na dotacjach do szkolenia i zakupów sprzętu (o etatach nie wspominając). Do dzisiaj (i jeszcze długo) bazuje się na szybowcach z "tamtych lat" na których zdobywamy diamenty i srebrne odznaki. Taki Pirat, Cobra, Juniory i Jantary - to nadal podstawa wyczynu w klubach.
Zachęcam do poczytania takich ksiażek : "Ochota na latanie"- Tadeusza Chwałczyka i "Między startem, a lądowaniem"- Mieczysława Kozdry.
Z innej epoki jest książka Tadeusza Wrony "Ja, kapitan", w której głównym motywem jest oczywiście lądowanie Boeingiem bez podwozia. Ale i inne wspomnienia z pracy w liniach LOT są bardzo ciekawe. Sam mam wielu kolegów, którzy "poszli w linie" i latali na najlepszych samolotach pasażerskich, byli na nich instruktorami. (swoją drogą szkoda, że podczas godzinnego krążenia nad Okęciem nikt nie wpadł na ostatni pomysł, żeby odpalić pomocniczy generator prądu, może to by coś dało, ale zawsze jakiś pomysł).
Pozdrawiam, przyjemnej lektury
WK
ps. a skąd wziąć te książki ? to jest sprawdzian zaradności dla szybownika.

Początek sezonu.
Koniec zimowych lektur, zaczynają się lotnicze klimaty.
Motocykliści po zimowym śnie odkurzają swoje maszyny, smarują silniki i łańcuchy, przypominają sobie jak się jeździ. Wszystko przez zimę pozapominali i muszą się od nowa odnaleźć w siodle, od nowa brać zakręty, startować, hamować i unikać zderzeń.
Szybownicy mają prawie tak samo - czyli podobnie.
Pozdrawiam, do zobaczenia na płycie i w powietrzu
Wacek
ps. od niedawna jestem motocyklistą kat.A i stąd to porównanie.

Książki o polskich szybowniczkach
Z radością czytam historie o naszych znanych szybowniczkach i o ich wyczynach.
W księgarni wysyłkowej można zakupić wspomnienia o Wandzie Szemplińskiej, Pelagii Majewskiej, Irenie Kostce, Adeli Dankowskiej, a to przed Dniem Kobiet bardzo pasuje.
1. "Jak być ptakiem" - to wspomnienia Wandy Szemplińskiej m.in ze skoku z połamanej Jaskółki w chmurze burzowej i latanie spadochronem w oblodzeniu i bez tlenu na łasce burzy.
2. "Szybowniczka świata" wspomnienia Pelagii Majewskiej z zawodów w Lesznie, Lisich Kątach i na Żarze oraz lotów po rekordy świata na Jaskółce w których czuje się czar przygody lotniczej.
3. "Z głową w chmurach" to wspomnienia Adeli Dankowskiej z Jej rekordowych lotów i po diament wysokościowy i odległościowy. Pani Ada wspomina też o kolegach - Edwardzie Makuli, Janie Wróblewskim, no i oczywiście o swoim synu Jacku Dankowskim - teraz trenerze Kadry Narodowej.
Lektura tych książek oraz podręcznik historii lotnictwa i polskich osiągnięć szybowcowych daje wielkie uczucie łączności i ciągłości naszego środowiska żarliwych szybowników. Nie zwracajmy uwagi na inne kłótnie, swary i zatargi, gdyż dla nas liczy się tylko latanie jak ptaki i to z głową w chmurach.
Pozdrawiam W

Wiadomo, że zimą jest czas na pogłębianie wiadomości i naukę teorii. Bo jak mówi znane przysłowie "pilot całe życie się uczy i dalej głupi lata". Ale wspaniała książka Sebastiana "Niebo pełne Żaru" to nie tylko wspomnienia rodzinne Mistrza o dorobku taty (jak w książce Moje skrzydła - też polecam) i swojej drodze do mistrzostwa, ale również cenne rady i tajemnice latania bezsilnikowego. A jedno i drugie jest ciekawe, gdy porównamy z nimi swoje drogi do szybowania pod chmurami i na bezchmurnej. Druga połowa książki jest ciekawym instruktażem tak dla początkujących jak i dla "średnio"-zaawansowanych. Ja przynajmniej korzystam z tej wiedzy i utrwalam obrazki przed sezonem. Bo w czasie lotu nie ma czasu na zgadywanki, gdy trzeba natychmiast podjąć decyzję na podstawie oglądu przestrzeni i własnego doświadczenia. Gdzie tu lecieć gdy właśnie wpakowałem się w 5-metrowe duszenie. Wskazówki i rysunki Sebastiana są bezcenne bo wyjaśniają to co wszyscy powinni wiedzieć. Warto je przyswoić przed pierwszą termiką w tym sezonie. Pozdrawiam Wacek